Om å omstrukturere liv, hjarte og hjerne

Av og til vert ein so vant til det som var nytt og spennande at det nye og spennande vert vanen. Eg trur ikkje det treng å vere so dumt, so lenge du ikkje berre har vanar i livet ditt men heile tida opplev noko nytt og spennande ogso. Det omvendte er sjølvsagt ogso uheldig, dersom alt er nytt og spennande trur eg eigentleg ingen ting vert nytt og spennande, og/eller du vert so stressa at du ikkje klarar å forhalde deg skikkeleg til verda. Det var dagens livsvisdom og eigentleg ein digresjon. Alltid bra å opne med eit sidesprang.
Plutsleg forsvinn det nye og spennande, eller vanen, og du får attende dine gamle, fortrengte vanar, og kjenner dei ikkje att. Det opplevar eg særs sterkt no, og det er veldig vanskeleg å kome attende i gamle spor, som no vert nye spor, sidan eg ikkje lenger kan fortsetje i det sporet eg har vore i eit halvt år. Eg må lære meg å like mange ting på nytt. Eller bør eg gjere noko heilt omvendt, og byrje å like heilt andre ting? Eg trur ikkje det er so lurt, ting bør nok skje spontant, men samstundes, dersom eg ikkje er nøgd med situasjonen, må eg jo leite etter noko nytt nytt og spennandem so lengje eg fylgjer min eigen livsrytme, som sjølvsagt er knytta til vanane, som igjen er knytta til den eg er.
Livsrytme ja, det er den som er endra, eg må stille den om, ettersom parametra eg stilte den etter har vorte kraftig endra. Det er vanskeleg, og det forsterkar alle ugne kjensler i brystet. Der må ogso ting omstrukturerast. For augneblinken ser det ut til å gange rett veg med den omstruktureringa, sjølv om eg har tekje nokre skritt attende etter at eg gjorde eit stort skritt framover, eit skritt som besto av eit løfte eg gav til meg sjølv og ein annan samt at eg lot ganske mykje av dei ugne kjenslene fosse ut, men den seiste veka, særskilt i helga, har den omstruktureringa eg gjorde i hjernen for å tvinge fram omstruktureringa i hjartet brote saman, og eg har gjort masse dumme ting. Eg fekk masse kjeft for det i dag, det trengte eg nok, det er viktig at ein skrik til kvarandre igjen. Eg trur at eg skal klare å oppføre meg no, klare å få omstrukturert hjartet. Det må til for å kunne omstrukturere livet slik at eg kan omstrukturere hjernen som må vere omstrukturert for å kunne omstrukturere hjartet - kompliserte sirklar ikkje sant? Ond sirkel verkar det som, men eg trur ikkje det er ein sirkel, meir ein spiral. Ein spiral som forhåpentlegvis let meg dreie vekk frå eit visst punkt, men samstundes håpar eg at eg dreiar slik at punktet vert verande.