Om ein blogg som i dag er eitt år

I dag har herverande blogg fødselsdag, to dagar før forfattaren har det (som alle gode forfattarar i desse postmoderne tider er han levande sjølv om han er død). Det er den tredje bloggen forfattaren medverkar i (noko som ogso visstnok er irrelevant i desse postmoderne tider, men no tykkjer eg eg har gnålt nok om postmodernisme, eg baler nok med det i mitt akademiske liv. Ei gong til skal omgrepet nemnast i herverande innlegg, so får det vere nok). Eigentleg hadde forfattaren tenkt å gjere opp status for året som gjekk, men i og med desse postmoderne tidene (som kan hende er over?), samt at det kan hende høver betre for eit innlegg på forfattaren sin fødselsdag enn bloggen sin fødselsdag (dei er jo so nær kvarandre i tid), skriv han heller blogginnlegg om blogging. Lets go meta!
Denne bloggen har no vara eitt år, dette innlegget er nr. 40 totalt og nr. 33 i år (sjølv om google meiner det er nr. 43 totalt, men då kan ikkje den nettstaden telje. Stol ikkje på Google!). Det er heilt tilfeldig at desse tala fell saman med åremålsdagen, men likevel er det særs interessant: 40 er eitt av dei magiske tala (saman med 3, 7, 9, 12, 144, 333, 666, 999 0g til ein viss grad 6) i vestleg tradisjon, særskilt skjer det mykje action i Bibelen i samband med eit eller anna som har med førti å gjere (dei førti åra i øydemarka osb.). 33 er ogso eit bibelsk tal, so gamal var Jesus då han døydde. I tillegg er de jo to tretal, tretalet er Gud sitt tal, altso er det eit kraftfullt magisk teikn. 33 gjeng diverre ikkje på nokon som helst måte opp i 666 (unnateke at båe to kan delast på 3) men ein kan jo innbille seg det sidan dei på ein måte er visuelt like.
Kva tyder dette merkelege samantreffet? Korleis skal ein tolke herverande vevlogg ut i frå dette? Skal vevloggar i det heile tekje viast seriøs interesse som litteratur og ein del av det offentlege rom?
Dette er ikkje ein politisk blogg/vevlogg. Den handlar om meg sjølv og mitt liv, men på ein litt annan måte enn det eg har inntrykk av at dei felste slike bloggar gjer. Eg trur eg har fortald kva eg har ete til middag i blant, men eg vil påstå (skrytande) at denne bloggen her fyrst og fremst er formmedviten litteratur, ikkje ei dagbok. Det er fyrst og fremst eit eksperiment for min eigen del, der eg øvar meg på å opphøge/nedpåjordatrekke og generalisere banalitetar og eksistensielle kriser eg opplevar i eit språk som gjer det lesverdig for folk som ikkje kjenner meg.
69 % av bloggosfæra er søppel, 29 % er fine dagbøker det er kjekt å lese for vener og kjente av bloggaren, medan 2 % er god litteratur eller viktige bidrag til offentleg ordskifte. Eg håpar eg lukkast i å lage ein blogg som fell inn under seistnemnde kategori. Den fyrste bloggen min var søppel, den andre var laga for å informere folket om ei politisk rørsle, problemet var berre at ingen visste at bloggen fantest. Då mistar slike bloggar poenget sitt.
Eg har hatt kvaler i blant av di eg trur at særs få, om nokon i det heile, les denne bloggen, men etter kvart har eg nesten slutta å bry meg. Som sagt er den fyrst og fremst skrivetrenining og eksperimentering for min eigen del. Eg vert sjølvsagt glad når eg får lesarar, bevares, eg er jo ekshibisjonist av natur, men det gjer ikkje so mykje om det ikkje vert so mange. Eg veit om 4 som les/har lese den, det er eit flott tal (men eg gjentek at eg er PR-kåt nok til å ville ha fleir samstundes!).
I tillegg har bloggen fungert terapeutisk og prokastinerande. Slik som no, her sit eg og skriv blogg i staden for å gjere korrektur på semesteroppgåva mi (og lage endeleg problemstilling...gahg!). Det må eg slutte med.