Om bukser og når ein kan nytte dei

Best er mannen bukselaus. Naken er alltid best, og kilt er heller ikkje å forakte, for ikkje å snakke om slike varme vetterdagar (ja, dei kan vere særs varme. Inne, når ein fyrar for fullt og bikkjene steikar hjernen sin under omnen) der ein kan gå rundt i stilongs, og ikkje noko anna, heilt til ein sovnar og legg se i reint sengetøy.
Likevel har bukser sine fordelar. Dei er ofte stilige, og framhevar rompa på ein fordelaktig måte, dersom ein er so heldig å ha ei rompe som vert fordelaktig framheva av bukser (sitat bestemor: "Jeg skjønner ikke at folk med så store ender kjøper eg bukser!"). Ikkje minst finst dei i eit uttal former og fargar. Eg var i mi tid kjent (les:berykta) for mine oransje bukser, men eg har diverre ingen slike lengjer. Til gjengjeld har eg mange i ulike blåtonar, nokre av desse mest vaska heilt kvite, ein gul piratvariant har eg, ei kvit spradebukse med flotte brune lappar i sidene, nok ei blå med mønstra lappar, og ein deileg grøn ein eg kjøpte spontant no på fredag, medan eg eigentleg var på jakt etter ei lilla, etter å ha slegje frå meg lysta på raude bukser (kven skulle kunne trur for tre år sida at ein kom til å sjå ut som ein BI-student dersom ein tok på seg raude bukser i 2010. Det irriterar meg grenselaust at klede det er lett å få tak i i butikkane, som oftast er sentrale (eller på veg ut av, kan hende enno verre) i det gjeldande motebiletet.). Den skal eg vere fin i når eg skal smile og lokke til meg nye studentar til den vanvittige mengda studentorganisasjonar eg er med i (eller til berre ein av dei) måndag og tysdag.
(Då skal eg nytte den oransje buksa mi óg. Eg har ei likevel, kom eg på, typ treningsbukse. Eg skal bli flink og springe om morgonen att. Og blogge om kor fortreffeleg det er å springe i oransje bukser eg bruka å gjere akrobatikktrening i).
I går fekk eg uventa bruk for ei av mine svarte bukser. Det vil seie, eg rekna med å måtte nytte ho, men berre eit par timars tid. Rett frå vigsla i kyrkja blei eg, særs overraskande, invitert i bryllaupslag (til undernemnte brud), og måtte slå frå meg planane om å ta i andre bukser enn dressbuksa med det fyrste. Stor stas var det, ikkje minst å få stadfesta og uttrykt kor flott brudgommen var i dei selsamme buksene (mørkegrå, og glinsande) eg var prøvedokke for på dressjakt med mor og festarmøy.

Next time: Swinging dancing shoes.