Å forgifte seg er å gifte seg for mykje.Eg håpar mi kjære Lina Kristine, ei av dei heller fine, ikkje forgiftar seg i morgon. Eigentleg tykkjer jo eg at all gifting er forgifting, men folk må jo få gjere som dei vil. Dessutan er det som kjent gradsskilnad på kor gifte gifte menneske er (og ugifte ogso, ikkje for det), og her trur eg Lina vil oppnå ein fin balanse, og at eg framleis kan gå på date med ho (det vert eigentleg ekstra stas å gå på date med ei gift kvinne, det har eg aldri gjort før. Derimot har eg gått på date med eksen til bestekameraten min, fyrst og fremst for å ha nokon å ovundre Johnny Depp med, men ogso for å gjere bestekameraten min sjalu [hennar mål] og for å skape fred mellom ho og bestekameraten min [litt mitt, men fyrst og fremst bestekameraten min sitt mål]).
Eg er, som de kan hende har skjøna, innbitt motstandar av ekteskap, utan at eg skal gå plagsomt mykje inn på det no. Men eg er ogso veldig romantisk, og difor sjølvsagt ein stor tilhengjar av bryllaup. Eit paradoks, men kjenner eg Lina rett, mestrar ho paradoks som få andre. Bryllaupet i morgon vert stor stas, og eg forventar å byrje å grine. Viss ikkje vil eg ha togbillettpengjane mine attende.
HJARTELEG TIL LUKKE PUZEN!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar