Om mammabesøk

Mamma har vore på besøk, det har vore særs kjekt, og det er veldig kjekt at ho er reist att. Me fauk ikkje i tottane på kvarandre, men eg erkjennar når me er saman at det ikkje hadde vore so kjekt å vere saman dersom me hadde vore det ofte (for ikkje å snakke om støtt..grøss!). Det er eit godt teikn, trur eg, ein byrjar å bli vaksen, både når ein set pris på å vere langt langt vekk frå mor, og når ein ikkje lenger er so trassen at ein tykkjer det er grusomt å "måtte" bruke ei helg på mamma.
Eg har fengje påspandert neongul genser, kinobillettar og ikkje minst store mengdar restaurantmat, snakka mykje om tullball og alvorlege saker og rett og slett hatt det veldig veldig bra. Som alltid får samvær med mamma meg til å skjønne kor fri eg er, både av di - mest openbart - at eg ikkje bur heime lenger og kan gjere som eg vil, og av di - dette heng saman med det eg har skrive dei seiste gongene om småting - eg på mange måtar er utruleg priviligert, både i kraft av mitt sinn, kropp og situasjonen eg er i.
Livet er godt, og eg har vore heldig med det meste, og no tykkjer eg at eg vert skikkeleg moraliserande her, men kva gjer vel det so lengje eg syng ei oppfordring til alle om trass alt å freiste å gjere som dei vil so godt det let seg gjere?
Ein kan aldri vere for mykje glad.