Om Amarcord

Amarcord er den beste filmen i verda.

Eit år i ein italiensk småby ved havet, på tredvetalet. Full av rusframkallande musikk, fantastiske bilete, latterkrampeframkallande situasjonar, språklege krumspring, genuint eksistensielt og politisk drama, strålande karakterskodespel og ikkje minst fellinesque magi. Med ein tenåringsgut som er kåt, frekk og slampete som tenåringsgutar flest i hovudrolla. Eller er det kan hende den vene La Gradisca, Ta Deg Til Rette, som er den eigentlege hovudrolla? Er det ikkje ho som er lekamsgjeringa av ungdommeleg attrå og uskyld? Og samstundes det fårlege, raudkledd som ho er...vel, drit i det. Eg skal ikkje rote meg inn i kjip filmanalyse nett no. Berre konstatere tre ting:

1. Alle må sjå Amarcord. For fyrste gong eller på nytt att. NO!
2. Eg kjennar meg no mest att i Titta, tenåringsguten, eg då. So for meg er det han som har hovudrolla uansett, sjølv om det er La Gradisca som er på coveret.
3. Filmen er dårleg teksta. Det må gjeras noko med.

Eg gjer difor den humane og misjonerande handlinga å presentere ein av dei beste scenane frå Amarcord, der Titta er so kåt som berre tenårongsgutar kan vere, i stillbilete frå filmen og dialogen omsett til norsk.

Runkar du?

Du veit at St. Luigi grin når du runkar?

Jøssdå, grin i veg. Uansett fortel eg deg ikkje at eg runkar, kvifor skulle eg det, du kjem berre til å seie det til pappa. Kvifor runkar ikkje du?

Korleis kan ein unngå å runke når ein ser tobakkshandlerska med dei muggene når ho seier til deg:
Amerikanske sigarettar?

Eller mattelæraren når ho ser ut som ei løve...herregud!

Meiner du at eg ikkje skal runke når ho ser slik på meg?

Og kva er det du trur me kjem for å sjå på St. Antonio sin dag, når du velsignar dyra?

Sauerumpene?


Jaddå, sjå korleis han kikkar på meg. Men korleis skal eg fortelje han om Ulvinna?

Om den gongen ho ba meg skifte slange på sykkelen hennar...

Eg visste ikkje at ein kyssa slik. Visste De det? Med heile tunga...

Det er eg som stillar spørsmåla – ikkje du! Fortsett!

Og Finn Deg Til Rette...i fjor sommar såg eg at ho gjekk inn på kinoen...for at, det er som om...åh, Finn Deg Til Rette får meg til å dåne! Kona mi skal vere som Finn Deg Til Rette!

Ho var åleine. Ho sat der. Rett foran meg!

Eg bytta plass. Eg bytta plass att.


Eg bytta att!

Og endeleg...

Kva leiter du etter?

Eg følte meg som ein idiot! Eg ville hive meg på sjøen! Men Don Valoso kan ikkje forstå desse tinga...

Men sidan eg måtte seie noko, sa eg at eg hadde runka ei gong, men berre bittelitt. Han tilgav meg straks. Han var fornøgd slik. Han sa at eg måtte be tre Fader Vår, og so sendte han meg vekk.